Skrýtið þegar maður fréttir af dauða einhvers og fær sting í magann afþví að manni fannst maður hafi þekkt manneskjuna. Svipað og það hefur áhrif á mann þegar manneskja á Íslandi sem maður rétt kannaðist við hverfur á brott. Ég býst við að dauði annars minni mann á sinn eigin ódauðleika og þessvegna verði það persónulegt, það speglast í manni sjálfum. En þá er kanski mikilvægast að heiðra líf manneskjunnar og muna að hún lifði og að hún skipti mann einhverju máli, sama hversu léttvægileg kynnin virtust á sínum tíma.